Onda koleksiyoncu, nesneleri kullanilirliklarindan özgürlestirmeye calisir. Onlari ise yaramaz kilmaya gayret eder. Aslinda bu modernlige yönelik bir isyandir. Düzeni bozar. Sistemi islemez hale getirir. Onun koleksiyoncusunun nesnelerle kurdugu iliski, aslinda tüm Frankfurt Okulunun birey ile toplum arasinda kurmaya calistigi iliskinin modelidir. Özneyi, toplumsal kullanilirliktan özgürlestirmek. Özneyi toplumsalin normla-rindan, belirlenimlerinden mümkün oldu-gunca kurtarmak. Öznenin kullanim degerine saldirir Frankfurt Okulu. Tipki koleksiyoncu-nun nesnenin kullanim degerine saldirmasi gibi. Koleksiyoncu nesneye aurasini iade etmeye calisir, Frankfurt Okulu da özneye. Okulu kötümserlikle suclayagelenlerin anla-yamadiklari tam da bu noktadir aslinda. Frankfurt Okulu kötümser falan degildir. Onlar modern toplumun kötü bir toplum oldugunu, hatta gelmis gecmis en kötü toplum oldugunu söyler. Kuram kötümser degil, kuramin nesnesi kötüdür. Örnegin yapisalcilikla en büyük farklari da buradadir. Adorno isin adini koymustur zaten Gramscinin bir sözünden yola cikarak Aklin kötümserligi, iradenin iyimserligi.
