Yarim bir kalp kac defa vurur bir gögse
Aci bir ciglik döndürür mü deniz kizini evine
Yasananlarin ardindan Karan ve Karya kendilerini sirt sirta ve hayata farkli
pencerelerden bakarken bulmuslardir. Ikisi de ayni dalgalarin kiyiya vurusunu
seyretmekte, cekilen sularin ardindan kiyidaki yalnizliklariyla bakismaktadirlar
ancak birbirlerine dönüp de yüz yüze gelemeyecek kadar da kirginlardir
gecmislerine. Aralarina hayat girmis, Karan ve Karya kelimenin tam anlamiyla iki
yabanciya dönüsmüstür.
Karya, bedenini ve ruhunu iyilestirmekten vazgecmis ölümü beklerken Karan bir
yandan kendisi ölümle el ele olsa da ona nefes almanin güzelliginden bahsetmekte
bir yandan da peslerini bir türlü birakmayan karanlikla, Meyle bogaz bogaza
mücadele etmektedir. Birbirlerinden ayri gecirdikleri zamanda Karya günesin kac
defa dogup battigini sayarken Karan icinse o günes hicbir zaman dogmamistir.
Medcezirler bir türlü durulmazken beklenmedik yüzlesmelerle sular geri cekilecek
ve bir gece saklanan sirlarin gün yüzüne cikmasina kimse engel olamayacaktir.
Ölüm sinsi bir nefes gibi yasayan herkesin ensesinde bittiginde baslamasi umulan
hikayeler, kirildigi yerden devam etmesi beklenilen yarim kalmisliklar ve hic fark
edilmemis ihtimaller icin tüm kalplerde catlaklar olusacaktir.
Ihanetler, gizlenen gercekler ve hesaplasmalar; asklari, arkadasliklari ve aile
baglarini derinden sarstiginda herkesin anladigi bir sey vardir Kapida uguldayan
zemherinin ta kendisidir.
Yeryüzüne düsen ilk kar tanesi, kimin omzuna degecek ve yüregini üsütecektirMedcezirler ayirdi bizi, sevgilim. Ben senin ölüne bile gelemedim.