Biz kendi ayaklari üzerinde durmaya calisan Ortadogunun kadinlariydik. Bir sey yapmak istedigimizde önce kuskuyla bakilan, isin basina gectigimizde de olmamasina dair gerekcelerle bogulan... Buna ragmen vazgecmeme düsüncesizligini gösterirsek de tüm gözlerin üzerimize cevrildigi, acik arandigi bir podyuma cikardik.
Korkular yerlerini yeni meydan okuyuslara birakip her sey bambaska bir cehre kazanirken, biz cok da bilinmedik ve beklenmedik yollara sapardik.
Ben de simdi kendime ragmen, baska sokaklarin arasinda yeni dünyamin izlerini ariyorumdur, kim bilir
