Türkcenin elinden tuttugu bir yazarin, 40 yil sonra cocuklugunun gectigi mahalleye dönmesiyle anilar yumagi da bir top kumas gibi aciliyor. O kumas topu, mahalle terzisinin elinden bir kez dökülmeye görsün. Anilar kumasinin her kivrimina masumiyet günlerinin isiltilari, kücük evlerin büyük hayalleri ve bir irmagin denizle bulusmasinin sevinci de eslik ediyor. Manzaranin bir yerinde yaban incirleri, Bülbülderesi, yazlik sinema afisleri, aralik bir perdeden sizan isik zerrecikleri esliginde Gökhan Akcicekin misafiri oluyor. Rüya gibi gecen her seyin cocukluk mevsiminden ilham aldigini görmemiz asla sasirtmasin bizleri. Cünkü yazarin cocuklugu, okurun cogunluguyla da tanismak istiyor cogu kez.