Bir zamanlar on yasindaydim. Hayat hakkinda az sey biliyordum ve dünyanin en sanssiz cocugu olduguma inaniyordum. Sonra olaganüstü bir yaz mevsimi geldi. O yaz, bir kez öleyazdim, bir kez gün ortasinda uyuyakaldim ve iki kez de bayildim. Ayrica bircok nadir hayvan kesfedip gazetelere manset oldum. Hayat hakkinda bir seyler ögrenip duruma cuk oturan atasözleri duydum. Ve nihayetinde anladim ki aslinda ben dünyanin en sansli cocuguydum. Cünkü kalpleri isitan sira disi dostlarim vardi. Hep var olan ve var olmaya devam edecek olan dostlarim...