Bazen tamamen umudum kesiliyor. Asktan da, ask pesinde kosmaktan da vazgeciyorum.
Arkadaslarimi düsünüyorum. Sizin disaridan gördügünüz ama benim icinde olmadigim,
cevremi ve cevremdekileri düsünüyorum.
Herkes bir yol bulmus aska dair. Her bir durakta irili ufakli yaralarla ilerliyorlar askta... Ben cok mu yaralandim nedir bilinmez, sanki bicak degse kan akmaz misali, tas duvar olmus kalbim.
Birileri diyor ki, bu sarkilar ask olmadan nasil cikar Ben diyorum ki, bu sarkilardaki asklar gercek olsa kiyametler kopar. Ne su istersin, ne ekmek. Böyle asklar gercek olsa, yasayabilmek icin daha fazla seye ne gerek...