Geride kalan otuz yil icerisinde dünyanin bircok yerinden din, teoloji ve felsefe alaninda bircok arastirmacinin, Derridanin dekonstrüksiyoncu yazilarinin öncüleri olarak Pseudo Dionysius, Meister Eckhart, Sankara, Lao Tzu ve Ayn Kuzat Hemedan gibi mistikleri göstermis olmasi dikkate degerdir. En azindan bir ilke olarak benzer bir tutumun klasik Islam gelenegi icinde yer alan mistikler icin de devam ettirilip ettirilemeyecegi sorulmaya degerdir.
Yeni sorular gündeme getirmek, zaten sorulmus olanlar icin de, yeni olanaklar ve acilimlar üretebilmek anlamina gelen dekonstrüksiyon, bir sonuc degil, yeni bir baslangictir. Onun din felsefesindeki anlami da bu paralelde düsünülmelidir. Bu perspektiften bakildiginda, ayni projenin din felsefesine ne türden olanaklar saglayabilecegi, diger imkanlar karsisinda sahici bir secenek olup olmadigi bu metin icinde tartismaya acilan sorulardandir.
Arka Kapak