Ali Behcet Efendi 18. ve 19. yüzyil tasavvuf tarihinde Nakslik, Mevlevlik ve Melamet gibi üc tasavvuf anlayisi sahsinda temsil eden bir sahsiyettir.
Ubeydiye Risalesi, tasavvuf erbabi icin bir el kitabi hüviyeti tasimaktadir. Nitekim hakikat yolculari icin uyulmasi gereken ilkeler ve temel kaidelere yer verilen ilk bölüm mana erleri icin rehber niteligindedir. Nefis, kalp, ruh, gönül, kulluk cesitleri, tevhit-vahdet, benlikten kurtulus ile benlige kapilma, sefer gibi tasavvufun temel kavramlari, mana yolcularinin gecirdikleri tüm sürecler bu yolun yolculari icin kolay ve anlasilir bir üslpla ele alinmistir. Kitapta yer alan ünlü sf Hace Abdülhalik Gucdüvannin Kelimat-i Kudsiyyesinin serhi ise oldukca kisa ve anlasilmasi kolay bir serhtir. Serhin pesinden aclik, namaz, istigfar, nefisle savas ve ihlas kavramlarini ele alir. Ana metin tevhit ve cesitlerini konu alan bir bölümcükle sona erer. Kitapta Ali Behcet Efendinin iki de nat-i serfi yer almistir. Eserin bir özelligi de Osmanli devrinde nadir olarak talik harflerle matb bir eser olmasidir.