Wprowadzanie nowych szybko rosn¿cych i wysokoproduktywnych gatunków zajmuje wäne miejsce w praktyce poprawy jako¿ci i produktywno¿ci istniej¿cych lasów iglastych. Dla kierunku le¿nictwa we wst¿pie zawsze praktyczne znaczenie miäy tylko te gatunki, które w okre¿lonych warunkach glebowych i klimatycznych s¿ w stanie utworzy¿ wysokoproduktywn¿ plantacj¿ o okre¿lonym przeznaczeniu. Swego czasu uprawa plantacyjna tak introdukcyjnego gatunku, jakim jest sosna pospolita (Pinus radiata D. Don) w Nowej Zelandii, zainspirowäa szwedzkich arborystów do poszukiwania szybko rosn¿cego analogu dla umiarkowanych szeroko¿ci geograficznych. Rezultatem tego, jak wiemy, by¿o szerokie rozprzestrzenienie si¿ w wielu krajach pó¿nocnej Europy, a w szczególno¿ci w Szwecji, takich gatunków jak sosna k¿dzierzawa (Pinus contorta var. latifolia S. Watson).