Tarik Tufan varolussal yalnizligimizin pesine düsüyor. Genc bir adam, kafasi karisik, asik, toplum denilen cemberin yavas yavas disina cikiyor. Sorular soruyor hayata, yasamin önüne cikardigi bilgeleri yüregiyle dinliyor...
Seni sakliyorum, parmaklarini, ellerini sakliyorum, gülümserken kivrilan dudaklarini sakliyorum, hosca kallarini sakliyorum, bembeyaz yüzüne bir anda dolan saskinliklarini sakliyorum. Sirf bu yüzden kalbim bir gün paramparca olacak.