Adimlari bir bir cogaldi. Her bir kaldirim tasi ayak sesiyle yankilandi. Saatlerce yürümüstü. Nereye gittigini bilmeden
yürümüstü. Mesele bir yere varmak degildi onun icin. O, icinde korkunc bir sekilde kabaran ve yüregini sikan sanciyi bir
kenara atmak gayesindeydi. Serin rüzgar saclarinin arasindan gecerken, vücudundaki sicakligi da dindiriyordu. Bu ona iyi
geliyordu. Sahil yolu o gün görülmemis bir tenhalik sergiliyordu.
Sancilarin tümü beden yaslanirken, ruhun hala diriligini korumasindan kaynaklaniyordu. Icimizde bisiklete binmek isteyen bir cocuk yasarken, pedallari cevirecek gücümüz kalmadigindan bu aciyi duyuyor olmaliyiz. diye gecirdi icinden.