Ahvalun-Nefs, felsefe tarihinde, klasik psikolojiye dair yazilmis en uzun makalelerden biri olma özelligine sahiptir. Bu calisma, Ibn Snanin, Aristocu ve Yeni Platoncu kozmolojinin ve psikolojinin önemli oranda tutarli bir harmonisini gözler önune serer. Ibn Sna, bu calismasinda diger calismalarina kiyasla, daha fazla ayet ve hadis referanslarina yer verir. Nefs konusunu ele alirken, yönteminde ve gerekcelendirmesinde vahye yer veriyor olmasi, Ibn Snanin bilgi kaynaklarinda vahyin konumunu anlamamiz acisindan önemlidir. Ancak, gerek kelam ve gerekse tasavvufta oldugu gibi, felsefe gelenegimizde de, vahy, daha cok, genel anlamda, ilgili disipline ait tezlerin onaylanmasinin bir enstrumani olarak görulmektedir. Nefs teorisinde, ruh beden ayrimini yani dualizminiikiciligini esas alan Ibn Sna, rh kavramina nefs dememe noktasinda bu eserinde biraz daha itinali davranir. Bu eserde nubuvvet kavrami, peygamberlik muessesini de icine alan daha genis bir gaybden haber verme icerigi ile karsimiza cikmaktadir. Bu eser, ilk kez bir dunya diline tarafimizdan tercume edilerek Turkcemize kazandirilmasinin hakli gururunu yasiyoruz. Yuce Allaha hamd olsun.
