Eski zamanlarda, yok yok belki de simdiki zamanda kurulmus bir Ay Sehri vardi. Iste bu sehirde bir masalci, yumusacik cimenlerin üzerinde oturup gizemli hikayeler anlatti. Ay Sehri Masallari oldu onun dilinden dökülen sözler.

Durgun sularda yüzen peri kizlari eteklerini kuruttular sakince, yildizlar tek tek göz kirptilar Ay Sehri Masallarini dinlerken. Yakamoz daha bir isildadi gümüs rengi sularda. Görkemli gecelerin icinden, gök taslari yavas yavas ve hic kimseleri incitmeden yeryüzüne indiler. Yemyesil ormanlarda bir cümbüs ki sormayin gitsin

Birbirinden sevimli canlilar el ele tutusup ay isigini seyre dalmis masalcinin dizinin dibine oturdular. Onlar söylediler, masalci dinledi. Onlar anlattilar, masalci yazdi. Tertemiz, icten ve oldugu gibi... Ne güzel sesleri, ne tatli nefesleri vardi her birinin.

Ve dünya tüm hiziyla dönüyordu. Yasayanlar, anlatanlar, dinleyenler de öyle