Bir yazar...

Modern zamanlari, modern öncesi dönemlerin duygulari ile harmanlayabiliyor. Ortayi merkeze aliyor hikayelerinde, öylesine baslangiclari, dilsel ve tinsel zirveler takip ediyor. Ve buruk bir tat ile noktalaniyor hikayeler, hic beklemedigimiz anda... Acimasiz bir yazar... Legal ile illegal arasindaki cizginin ne kadar ince oldugunu yüreginizi ezerek anlatiyor. Polisiye zekanin örgüsüne yasanmamisligin masumiyetinin ne kadar yakistigini fark ediyorsunuz Akbük Akbükte... Ve ucta bir yazar... Yasamin gerceklerini bir cocuk masumiyeti ile anlatirken ne kadar radikallesebilecegini görüyorsunuz. Insanoglunun tarihsel, kültürel, ahlaki birikiminin icgüdüler karsisindaki caresizligini... Sevincten ve üzüntüden aglamanin yaninda kizginliktan nasil aglanabilecegini ögretiyor okuyucuya Bir parca ekmek icin de... Aclik; Knut Hamsundan beri bu kadar güzel ve ic ezerek anlatilmamisti, belki de... Meyra ile hüzünlenip dagiliyor, en son Kirmizi Perdeler ile farkli, ayak basmaktan korkulan bir dünyaya adim atiyorsunuz. Satirlar nihayete erdiginde, büyük acilarin; kücük kederleri ve abartma duygumuzla, ukala tavrimizla büyüttügümüz dertleri silip süpürdügüne yakindan tanik oluyorsunuz.

Hikayelerin hepsi, farkli bir kavramin; askin, adaletin, ayriligin, ölümün, Oidipus kompleksi benzeri baba ogul catismasinin, belki de her insani, belli bir dönem esir alan kafa karisikliginin pesinde yolculuk gibi...