Baskalarini nasil gördügümü biliyor musun Nereden bileceksin ki... Insan sadece kendi gözleriyle yanilir. Bulanik bir ask yasamistim bir zamanlar. Beni yanilgilara sürüklemisti. Hayatin anlamini buldugumu düsündürtmüstü. Sen inanmazdin, ama bir sey demezdin. Suskunlugunu hic bölmedim o yüzden. Sen sustukca, ben insan aklinin olmadigi bir yere gitmek isterdim Dünyayi anlamlandiran bakisin olmadigi, agaclarinin ic bosluguma dogru büyüdügü... Sehrin ve hayatin onlari sikistirdigi köseden kacarak, hayal kurarak, düsünerek, mücadele ederek cikmaya calisan ya da cikmak zorunda kalan bu insanlar, yazinin icinden imdat istercesine sesleniyor. Görülmek, sayilmak, bilinmek icin... Farkli anlatim bicimlerini arastirdigi bu kitabinda Murat Gülsoy, bicare hallerimizin koridorlarinda gezinmeye devam ederken, zihnin yangin yerinden kurtarilmis parcalari irkiltici, düsündürücü bir cerceveyle sunuyor bize.
