Siir cözüm degil, insanin bircok cikmazini tanimlama, görünür hale getirmeye calismanin ifadesi. Bu ifade kendimizle yüzlesmemiz, gercegimizi kabullenebilir duruma gelmemiz acisindan bulunmaz bir nimet. Sair icinse her karanligin basi

Sair Hicran Aslan, insanin kendinden kacarak, bölünerek olma cabasini ve bunun sonucunda ortaya cikan kötülügü her siirde kendine, her seyin sorumlusu olan kendine, yürüyerek duyumsatiyor bize büyük bir ustalikla. Cagin beton parmaklariyla hayatina soktugu yanilsamalarla carpisarak derinlestirdigi duyarlik bizi korkunclugumuzla yüz yüze getiriyor.

Disarisi Magara Kac, Aslanin ben dedigi her karanligin icine girerek, kurcalayarak aydinlattigi, hep disariya,
baskasina mal ettigimiz kötülügün büyük bir resmi.

Bu resimde yanmis cocuk eti ile birkac imgenin icine hapsedilmis yasayan cocukluk, sokakta cürüyen anne cesedi ile anneler katlederek yasayan annelik, katliamlarla yataklar arasindaki en ilkel baglar, ben iyi bir insanim dememizi saglayan seylerin bizi parcalara bölen kibirle olan ensest iliskisi, kendimizi affetmek ve sonra hic ama hicbir seyde sorumlulugumuz yokmus gibi sevmek icin yarattigimiz tek gözlü tanrilarla bu tanrilarin yarattigi nefret ve daha görmekten kactigimiz bircok sey var.

Bizim icin aydinlattigi bu resim, sair icin karanligin basladigi yer