Bir ucurtmam vardi umuda ucurdugum
Asi maviligin altinda dalga dalga savrulan
Beyaz yelelerini asil bir at edasiyla üzerinde tasiyan.
Kararttilar gökyüzünü kuslari ürküterek
Ve bogdular yasa, kelebekleri.
Heyhat
Ölmüs tüm insanlar
Yasayanlar ne peki
Vurdular ucurtmami, umudum kahr-u perisan edildi
Ey gökler nicin gömüldünüz karanliga acin perdeleri
Ortaliktaki cesetler görünmeli
Ömrümün geri kalan saskinligini
Hoyrat ellerde incitilmis insanligimi
Utanca katik ederek yasiyorum.
Ölmüs her insanlik namina utaniyorum kendimden.
Heyhat
Cesetler haset kokmakta, kibir kokmakta, öfke kokmakta
Yikanmadan gömülmekte ruhlar
Yüzünüze gülenler de ölmüs belli ki
Tipki insanlari tanidikca vurulan ucurtmam gibi
Benim gibi...