Yaraticinin nuru cok aydinlaticidir. Yasam olgusu, zorunluluk gösteren bir ilerleyistir. Bu ilerleyiste eger yarattigi gercek bir ask ile ona yüzünü dönüp bu ilerleyisi yaparsan her sey cok farkli olacaktir. Bu aski her hücrende, zerrende hissetmen gereklidir. Tipki kelebegin parlak isiga asik olup ona dogru ucmasi gibi. Ama buradaki fark senin kesin olarak yanacagini biliyor oldugundur. Yaraticiya dogru ilerleyiste ruhun onun nurundan baska bir sey görmez ve sadece ilerlersin.
Zaten onun nurunun isigindan baska bir sey görecek halde olmazsin. Iste ilahi ask budur. Yanacagini bilerek ilerlemek ve yaklastikca daha da yanmak, yanacak bir sey kalmayinca hic oluncaya kadar... Böyle bir atesle yanan kisiyi cehennem atesi yakabilir mi Her zerresi ve ruhu yanmis bir sey, ikinci defa yanar mi saniyorsun
Ilahi aska ilerleyiste kötülük ve karanlik gölgen sen ilerlerken arkanda kalacaktir. Bu ilerleyisi yaraticiya sirtini dönerek de yapabilirsin ama onun nuru yine de senin önünü aydinlatacaktir. Bu durum onun hikmetidir. Sen ona sirtini dönersen bu ilerleyiste sadece kendi karanlik gölgeni takip etmis olacaksin.
