1973 yilinin Subat ayinin 17. günü dünyaya gelen sair; kitabina ismini veren mahlasini, asla unutamayacagim bir yürek sesiydi dedigi, o anne den kendisine emanet edildigini söyle anlatmaktadir...

Siirlerin okundugu ve yürekli insanlarin riyasiz yürek sesleriyle adeta dans ettigi bir etkinlikte; sahnede kendi yazdigim bir siirimi okurken, yetmis yaslarinda bir anne tuttu elimden..

Sabirla ve sevgiyle simsiki tuttugu elimi,siirimi bitirince birakti ve sag olsun, hürmetle öpmeme izin verdi.

Mikrofonu kendisine uzatip neden yanimda oldugunu ve neden agladigini sordugumda; evlat, dayanamadim yanina geldim. Sen benim yillar evvel yitirdigim, kaybettigimin oglumun kopyasisin. Onu kaybettigimde,dilime ona kavusmak icin her gün ayni iki kelime kelepcelendi. Sana kavusmama Ramak Kaldi dedim her gün, her gece..

Simdi senden bir istegim var. Bundan sonra ne yazarsan yaz ama sonuna isminden önce Ramak Kaldi yaz olur mu diyerek ekledi; bu senin mahlasin olsun bundan sonra. Her sorana bugünü ve beni anlat evladim. Bana degilse de, ogluma bir fatiha yükselir belki semaya dogru o an diyerek beni ve tüm salonu aglatan o anne yüregini ve bütün anneleri bikmaksizin sevgi ve saygilarimla yüreklerinden öpüyorum...

- Samim Igde