Fakir bir babanin üc oglu vardi. En büyük olan oglunu zorluklarla, disinden tirnagindan arttirarak okula gönderdi. Onu bir bilim adami yapacakti. Ortanca ogluna, ileride kendi dükkanini birakacakti. Kücük ogluna gelince, buna verecek bir sey yoktu. Hatta buna bir ad bile koymamisti. Önemsizligini göstermek üzere ona Keloglan derdi. Böylece bütün mahalleliler arasinda onun adi Keloglan kalmisti.
Daha on yedi yasinda olan Keloglan, henüz yedi yasindayken, ekmegini bizzat kol gücüyle kazanmaya basladi. Hamallik, kahvecilik, garsonluk, asci yamakligi, ayak saticiligi gibi bircok islere girdi cikti.
Kazandigi cok az olmasina ragmen, yetiniyordu. On iki yasina kadar türlü sikintilar icinde yasadi. Bu yasa gelince...