Karanlikta yol alan hikaye karanlikta son bulur demesi ne, Borgesin sevdalisi Esin perileri kursuna dizilirken, kalemin kursunlarinda can verirken. Gecenin sessizligi bozulunca perdeleri acmak, isigi kapamak istemiyorum. Günesin dogusundan bana ne Günesin altinda eskiyeni bir sey olmadigini ayirt etmek istemiyorum. Yazilanlar hafifler, kurur, ucar, silinir güneste. Sözcükler, tümceler, bütün canliliklarini, koyuluklarini, tazeliklerini yitirir ya Sayfalar da agarir, sözcükler solar; gece serpilen renklerle kelebek kanadina dönen sayfalar, hücre duvarinai tirmandirir artik.
Hafif Metro Günleri, anlaticisinin zihninde ayrinti avina cikmis bir metin. Tanimlanmayan anlaticiysa yasami da, tüm anlatilari da bir göstergeler kuyusu olarak görmeye baslamis, bu nedenle cevresinde gördügü her seyi durmaksizin yorumlayan, bu yorumlardan sonuclar cikaran, öfkeli ve alayci bir kent gezgini.
Hafif Metro Günleri, 1998de anlati olarak yayimlanmisti; Yalcin sonraki baskilarda kitabina, türlü nedenlerle, roman demeyi uygun gördü.
