Hikayeler, onlara
Sevgiden hep alacakli cikanlar. Esya satarak gecinen soylu, hüzünlü zenginler. Otelleri seven, otellerden hayat cikaran dullar. Adi bile yoksul anlamina gelen issizler. Üveyler, her yerde egreti duran, dürüst, cocuk gönüllü yabancilar. Baskalari adina da utanabilenler. Her zaman, az biraz yakin olanlar ihanete. Önünde biri egilecek diye ayakkabi boyatmayan, IETTden emekli haci amcalar. Gazetelerin sadece ücüncü sayfalarinda gördüklerimiz. Ölecegini ögrenip uzun yolculuklar kuranlar. Misafire kahve ile likör ikram etmekten vazgecmeyenler. Gecmisin pesine düsmüs dalginlar.
Güneydoguda savasmis, hic tanimadigi birilerini öldürmek zorunda kalmis askerler.

Hikayeler, onlara
Pavyona hic gitmemis halk cocuklarina. Bir ayagi fasizmde, anlami kapi disari etmis, zar atma delisi olmus büyük sairlere.

12 Eylül 1980in devrimcileri, o güzel insanlara, hayati yakilip yikilanlara.

Hikayeler; ipini kendi cekenlere, en cok da onlara.
Belki de hikayelerimi hic okumayacak olanlara.