Karanliklarda dogru yolu bizimle buldunuz; yüceliklere, üstünlüklere bizimle yükseldiniz; ayin sonlarindaki karanliklarda bizimle aydinliga ciktiniz. Sagir olsun o kulak ki yüksek sesi duymaz; bagirisi duymayan, hafif sesi nasil duyar Yatissin o yürekler ki sürekli titrer, sürekli carpar. Sonunda hileye sapacaginizi biliyordum, bekleyip duruyordum; sizde aldanmislarin izlerini görüyordum. Fakat man perdesi sarmisti beni; yüzünüze vurmuyordum. Özümün ve niyetimin dogrulugu, sizin halinizi göstermisti bana; aciklamiyordum. Her yana sapan yollar arasmda, durdum sizin icin dogru yolun basinda. Her tarafa bakiyordunuz; yoktu yol göstericiniz. Her yeri kaziyordunuz; yoktu suyunuz. Bugün sessiz dilsiz söylüyorum Yiter gider ayrilan benden, bana gösterildigi andan beri gercek üzerine süphe etmedim ben. Msa, kendisi icin korkmamisti; korkmustu bilgisizlerin üst olmasindan; sapikligin hükmetmesinden. Bugün ben ve siz, durmusuz hak yolla batil yolun üstünde. Suya kavusacagindan emin olan susamaz bir an. Onlarin gücleri kuvvetleri yokken ben kalktim, yardima kostum. Onlar baslarini hirkalanmn yakalarma sokmuslarken ben kendimi meydana attim. Onlar sözden kalmislarken ben konustum; onlar durup dururlarken ben Allah isigiyla karanliklari astim. Yine de en hafif konusanlari, kendini en fazla göstermemeye calisanlari bendim. Gemi saliverip atimi kosturdum; armaganlari alip kostum. Bir dag gibiydim ki yeller onu yerinden kipirdatamaz; kasirgalar onu söküp atamaz. Hic kimsenin gücü yoktu ki yüzüme karsi bir ayibimi söyleyebilsin; kimsenin haddi degildi ki ardimdan beni ayiplasin. Asagilik bir hale düsen, benim katimda yüceydi, üstündü; ona zulmedenden hakkim alirdim ben. Kuvvetli olan, benim katimda zayifti; zulüm görmüsün hakkini alirdim ondan. Allahin kazasina razi olduk; emrine teslim olup itaatte bulunduk. Hic gördün mü Allahin elcisine, Allahin övgüsü Ona ve soyuna olsun, yalanlar yükleyeyim, Ona iftirada bulunayim And olsun Allaha Onu inanan ilk kisiyim ben; Ona yalanlar yükleyen ilk kisi olmam ben.