Intihar öncesi, kisa bir veda notu yazmak adettendir; bense arkamda koca bir roman birakiyorum. Ölümü neden sectigimi birkac satirda anlatmayi beceremedigim icin degil, giderken bile hala anlatacak cok seyim oldugu icin yapiyorum bunu.
Önceki romanlarimi okumadiysan da olur, ama bunu mutlaka oku, olur mu sevgili okur Bu romanda ilk kez gercekleri anlatiyorum sana, ilk kez yalan söylemiyorum. Zaten sen de kurgudan cok gercek yasam öykülerini seversin, bilirim. Dehsetle okudugun felaketlerin kendi basina gelmeyisinden duydugun gizli hazzi kendine saklar, sonra icinden sessiz dualar edersin. Yine aynisini yap, yap ama senden kücük bir ricam var. Bu romani eline her aldiginda Nazi, Zahideyi ve onlarin uzak, renkli hayallerini hatirlamani istiyorum senden; beni hic hatirlamasan da olur. Hatta unut beni, unut, sevgili okur.
